Sunday, July 22, 2012

Something is missing....


मागच्या शनिवारी लिहिलेल्या ब्लॉग ला अपेक्षे पेक्षा जास्त वाचक मिळाले आणि त्या पैकी काही लोकांनी email पाठवून ISKO कल्पना आवडली आणि त्यांच्याही सहभागाची तयारी दाखवली त्याबद्दल धन्यवाद.
तर ISKO - In search of Knowledge and Opportunity" एक वेगळा प्रकल्प स्वतंत्र पद्धतीने राबविला जाईल परंतु ह्या ब्लॉग मध्ये मी फक्त माझे विचार माझे अनुभव लिहिणार आहेत.

विचार लिहायला मी काही खूप मोठी व्यक्ती नाही . एक साधारण मध्यम वर्गीय भारतीय आहे ज्याचे किमान स्वप्न चांगल्या पगाराची नौकरी , एक मनासारखे घर आणि घरी येण्याची ओढ वाटावी असे कुटुंब असते. तर आयुष्यात सगळ्याच मध्यम वर्गीय लोकां प्रमाणे आयुष्याशी झगडत मी साधारण हे स्वप्न पूर्ण करण्यात यशस्वी झालो.तरीही something is missing ह्या मनुष्य स्वभावाला मीही अपवाद नाहीच.

खर म्हणजे हि रिक्त पणाची भावनाच आपल्या प्रगतीला कारक असते. पण कोठे थांबावे हे कळले नाही तर हीच प्रगती अधोगतीत बदलायला वेळ लागत नाही. थोडक्यात आयुष्यात मोठे ध्येय गाठायचे तुमचे स्वप्न असेल तर तुम्हाला तुमच्या स्वतःच्या शक्तीची कल्पना असणे जेवढे महत्वाचे असते तेवढेच महत्व तुमच्या मर्यादा ओळखण्यालाही असते. आणि त्या साठी ध्यान आणि ज्ञान हाच्या सारखा राजमार्ग नाही. खूप लोक ध्यान आणि आस्तिक ( जे परमेश्वर मानतात ते) ह्यात गल्लत करतात. ध्यान करायला आस्तिक वा नास्तिक असण्याची गरज नसते.

मी आस्तिक आहे पण माझे परमेश्वराशी मैत्रीचे नाते आहे. मी देवळातही जातो पण खूप मोठी रांग असेल तर बाहेरूनच नमस्कार करतो. मला माझेच नियम (ज्या मुळे दुसऱ्या कोणाचेही नुकसान होणार नाही ह्याची खबरदारी घेऊन) करायला आणि ते पाळायला आवडतात.

नियम  ह्यामधील जो "यम" आहे तो कधीच बदलत नसतो "नियम" मात्र कालानुरूप बदलत असतात. खरे बघितले तर नियम हे  समाज सुधारणे साठी  समाजातील लोकांच्या भल्या साठी असतात पण प्रत्येक  नियमात एक पळवाट  लपलेली असते किंवा त्याच नियमाचा उपयोग त्रास देण्यासाठी सुद्धा करता येतो.ते शोधून त्याचा दुरुपयोग करणे आणि नियम करणार्यांनी  त्याच्याकडे काना डोळा करून समर्थन करणे हे प्रकार जेव्हा समाजात वाढत जातात तेव्हा समाज व्यवस्था रसातळाला जाण्यास सुरुवात होते. तेव्हा समाजात राहणाऱ्या प्रत्येक व्यक्तीने नियमातील यमाचा विचार करूनच नियम पाळावयास हवेत.नियम म्हणजे जे काळनुरूप बदलत जातात. नियमातील यम हा भाग त्रिकालाबाधित सत्य असतो आणि तसाच राहतो. ह्याचे भान समाजातील सर्व लोकांनी ठेवणे आवश्यक असते.  

तर आपण ध्यान ह्या विषयावर बोलत होतो. आयुष्यात वेग वेगळ्या प्रकारे ध्यान करण्याचे प्रकार सांगणारे अनेक गुरु तुम्हाला भेटतील. ध्यानाची कोणतीच पद्धत चांगली वा अधिक चांगली नसते. कोणत्याही पद्धतीचे ध्यान नियमित करणे महत्वाचे असते. मी सध्या माझ्या रोजच्या व्यायामात " कपालभाती" ह्या श्वसनावर आधारित योग पद्धतीचा वापर करतो. आणि ह्या साठी रामदेव बाबांचे शतशा आभार. त्यांनी हि योग पद्धती सर्व सामान्यापर्येंत पोहचवली .

रोजच्या व्यायामात वयानुसार Stretching, Strength , Yoga/Dhyan ह्या तीनही प्रकारांचे योग्य मिश्रण असणे चांगले असते. रोज किंवा दिवसांमध्ये विभागून तुम्ही तुमच्या दैनंदिन जीवनात व्यायामाचे योग्य वेळापत्रक बनवून नियमित व्यायाम करायला हवा. तसेच आठवड्यातून एक किंवा दोन दिवस व्यायामाला सुटी हे सुद्धा तेवढेच महत्वाचे असते. ह्या तीनही व्यायाम प्रकाराचे उत्तम मिश्रण म्हणजे "सूर्यनमस्कार". रोज १२ ते xxx तुमच्या वयानुसार आणि मर्यादेनुसार "सूर्यनमस्कार" आणि "कपालभाती" म्हणजे सुवर्णमध्य !.कमीत कमी वेळात जास्तीत जास्त फायदा आणि तुमच्या धावपळीच्या जीवनात व्यायामाला वेळ नाही ह्या समस्सेवर रामबाण उपाय.

आणि जर तुम्हाला नृत्याची (Dance) आवड असेल तर त्याच्या सारखा व्यायाम नाही. आजकाल तरुण वर्गाला ह्याची फार भुरळ आहे. पण एखादी Saturday Dance Night तुमच्या कुटुंब आणि मित्रांसोबत घरातच करून बघा . आठवड्या भराचा कामाचा शीण तुमच्या आयुष्यात आलेली मरगळ एका क्षणात नाहीशी होईल.

असाच एक कुटुंब आणि मित्रांसमवेत केलेला ग्रुप डान्स


Our Group Dance Link



आयुष्यात काहीतरी कमी आहे something is missing ही  पोकळी भरण्या साठी आपल्या कक्षा वाढवाव्या लागतात. Internet आणि त्यावरील Facebook, twitter ,Blogging ही माध्यमे काही प्रमाणात हि पोकळी भरायला मदत करतात. पण ही फक्त संपर्क साधने आहेत. प्रत्यक्षात लोकांमध्ये मिसळून लोकांसाठी काम करून खऱ्या अर्थानं हि पोकळी भरून काढता येते. ही पोकळी भरून काढण्या साठी वेळात वेळ काढून आपल्या छंदाची जोपासना करणे एक मार्ग असू  शकतो. आणि समाजा  साठी काही करावे असे तुम्हाला वाटत असेल तर तुम्ही एखाद्या सामाजिक कार्य करणाऱ्या संस्थेशी स्वतःला  जोडून घेऊ शकतात. शहरात राहणारे बहुतेक लोक हौसिंग सोसायटी मधे राहतात. तेव्हा सोसायटीच्या कमिटीवर जाऊन तुम्ही तुमच्या सोसायटीला अधिक सुंदर अधिक राहण्या योग्य बनू शकतात. तुमचे घर , तुमची सोसायटी , तुमचा परिसर अधिक सुंदर बनला तर तुमचा देश सुंदर बनेल. जशी प्रत्येक वस्तू अणू रेणूंनी बनलेली असते तसेच देश देशातील लोकांनी बनलेला असतो आणि लोकांवर त्याच्या घराचा आणि परिसराचा खूप प्रभाव पडत असतो. आज काल आपण भले आणि आपले घर भले असा लोकांचा दृष्टीकोन संकुचित होत चालला आहे  Internet आणि  Facebook मुळे तर घरातील व्यक्ती व्यक्ती  मधील संवाद दुरावला आहे. हे बरोबत नाही. तुम्ही तुमच्या विचारांच्या कक्षेला कर्मयोगाची जोड देऊन तुमची दूरदृष्टी वाढवायला हवी.  मला आयुष्यात दोन सोसायटीच्या कमिटीवर काम करण्याची संधी मिळाली. तो अनुभव म्हणजे एक स्वतंत्र ब्लॉग चा विषय होऊ शकतो पण मला खूप शिकायला मिळाले त्या साठी मी एक SRM - Society Relationship Management नावाचे Software विकसित केले आहे. तुमच्या सोसायटी साठी ते हवे असल्यास मला कळवा मी माझ्या परीने योग्य ती मदत नक्की करीन. 





Saturday, July 14, 2012

सुरुवात...

बऱ्याच दिवसांपासून स्वतःचा ब्लॉग लिहावयास सुरुवात करावी असे मनात होते पण मुहूर्त लागत नव्हता. पण मागचा महिना मुलाच्या ११ वीच्या प्रवेश्यासाठी करावी लागणारी धडपड आणि त्या अनुषंगाने प्रवेश प्रक्रिया समजून घेतांना मुलांच्या मार्कान व्यतिरिक्त पालकांची जागृतता किती महवाची असते ह्याची प्रचीती आली. Bi-focal चा फॉर्म भरल्या नंतर पुरेशी माहिती नसल्या कारणाने आपण फॉर्म भरतांना चूक केली ह्या विचाराने रात्रीची झोप उडाली . पण नंतर लक्ष्यात आले आपण भरलेला फॉर्म बरोबर होता आणि एकदाचे हुश्य झाले. पण जेव्हाही अश्या घटना आयुष्यात घडतात तेव्हा माझा स्वताहीशीच संवाद सुरु होतो आणि घडलेल्या घटना आणि त्याचा अर्थ शोधत भावी आयुष्याशी त्याची सांगड घालणे हि माझी कळायला लागल्या पासूनची सवय आहे. ती चूक का बरोबर माहित नाही पण माझा तो छंद आहे आणि मला ते मनापासून आवडते. तर ज्या रात्री माझी झोप उडाली होती त्या रात्री झोप येत नव्हती म्हणून मी रात्री पेपर वाचायला घेतला आणि त्यात महाराष्ट्र टाईम्स मधील "ह्यांच्या यशाला हवे दातृत्वाचे कोंदण" ह्या बातमी कडे माझे लक्ष्य गेले आणि आपण  मदतीचा चेक द्यावा हे ठरविले आणि "सुप्रिया मगर" आणि "शैला जाधव" ह्यांच्या नावे मी महाराष्ट्र टाईम्सच्या कार्यालयात जावून चेक दिलेत. कठीण परिस्थिती असूनही ९०% पेक्षा जास्त मार्क्स १० वी च्या परीक्षेत मिळविल्या बद्दल सुप्रिया ,वैशाली आणि इतरही सर्व विद्यार्थ्यांचे मनापासून अभिनंदन. त्यानंतर आपण भरलेला फॉर्म चुकीचा नाही हे पण कळले पण सवयी प्रमाणे माझे विचार चक्र सुरु झाले आणि नवीन पिढीला फक्त फक्त आर्थिकच नाही तर जेवढे शक्य होईल तेवढे योग्य ज्ञान उपलब्ध करून द्यावे व त्या साठी काहीतरी करावे असे विचार चक्र माझ्या मनात सुरु झाले. आणि बऱ्याच आधी मनात आलेला पण लुप्त झालेल्या विचाराला पुन्हा उजाळा मिळाला. "ISKO" म्हणजे "

In Search of Knowledge and Opportunity"

योग्य गुरूंनी आपल्याजवळ असलेले ज्ञान जास्तीत जास्त विद्यार्थ्यान पर्येंत पोहोचवावे आणि योग्य ज्ञान मिळवलेल्या विद्यार्थ्यांसाठी महानुभावांनी रोजगाराच्या मुबलक संधी उपलब्ध करून दाव्यात. आणि ह्या साठी IT चा उपयोग करून एक ISKO नावाचा common platform तयार करावा अशी कल्पना सध्या डोक्यात घोळ घालते आहे. बघू विचाराच्या ह्या इवलाश्या रोपाचा वेलू किती मोठा होतो ते.


"इवलेसे रोप लावियले द्वारी
तयाचा वेलू गेला गगनावरी"
१९९० च्या दशकात मी जळगावला असतांना "In Search of Chyren" नावाने एक Activity सुरु केली होती. तेव्हा मी उन्हाळाच्या आणि दिवाळीच्या सुटी मध्ये मुलामुलींसाठी
एका खास Exercise Activity घ्यायचो.
२० मिनिट एरोबिक्स /डान्स exercise
२० मिनिट शवासन आणि चांगल्या


विचाराची रेकॉर्डेड कॅसेट ऐकणे  असे त्याचे स्वरूप होते.


त्यावेळेस  लिहिलेले काही लेख  तुम्ही खाली दिलेल्या लिंक click करून  वाचू शकतात 

EveryDay Exercise - एक प्रात्यक्षिक सुरुवात
आणि मी तिला सोडले
आत्मपरीक्षण एक चिंतन
शोध

 
Sharing with you the Opportunity that changed my life...

ISKO - Means "In search of Knowledge and Opportunity", is the concept I am promoting now as a part of social responsibility. To achieve our life goals one should always be in search of Knowledge and opportunity. Opportunity is not in our hand but upgrading ourself with knowledge is in our hand.
I can share here my two real life changing experiences.

Knowledge:

I remember the book which I read in the train while travelling from Belgaum to Pune , changed my life. The book was digital computer fundamentals by Thomas c. bartee. If you want to improve your logic and/or Digital electronics, this will always be the book to read. I completed my bachelor degree in Electronics and Communication but developed career in computer programming field. No "Computer" word was available in our entire B.E. syllabus.

Opportunity:

I remember the opportunity moment when Mr. Handa from ICIM ( International computer Indian Manufacturer) asked me
"Will you develop one project in COBOL?"

YES or NO take decision right now!

I said "Yes" and en cashed the opportunity. I was knowing very little about COBOL language but was confident that I will learn it by self study.
That one month COBOL was everywhere, in my mind in my dream and I successfully completed that project. When I showed the result to Mr. Handa his answer was
"मई जनता था तू ये कर सकता हैं!"
"I was confident that you can do this"
I felt like I am a "Vijay" of Deewar and Trishul.
That one opportunity changed my life.
Thanks to Mr. Handa for providing me that opportunity.